אאזמו »ר [המהר »ש] ביאר פעם במאמר, הא דר’ אלעזר יהיב פרוטה לעני והדר מצלי [היה נותן פרוטה לעני ואח »כ מתפלל], כי הרי התפילה צריכה להיות בחיות, וע »י שנותנים צדקה לעני קודם התפילה ומחיים אותו, ניתוסף חיות הרבה בתפילה, ונענע בידו ממטה למעלה לרמז שהריבוי בהפלאה. – וכמה פעמים קודם התפילה היה אאמו »ר [הרש »ב] מחזר אחרי עני ליתן לו לאכול.

Mon grand-père (le Rabbi Maharach) expliqua dans un discours ‘hassidique pour quelle raison Rabbi Eléazar donnait une pièce à un pauvre avant de prier.
En effet, la prière doit être vivante. Or, lorsque l’on donne de la Tsédaka à un pauvre avant la prière, on lui apporte la vie et l’on peut soi-même en tirer une vitalité accrue, pendant cette prière.

Prononçant ces mots, il fit un geste de la main tournée vers le haut pour signifier un accroissement au delà de toute imagination.
Souvent, avant la prière, mon père (le Rabbi Rachab) recherchait un pauvre afin de lui donner à manger.